ciaza

ďťż

ciaza

kokcio - 29.05.2007 20:17
ciaza
jestem w ciazy(podipro 1 tydzien) i mam w sierpniu dopiero 19 lat (tego roku)strasznie sie boje nie wiem co powie na to moja mama i mam takie uczucie ze nie bede chciala tego dziecka i coraz bardziej sie denerwuje, zaszynam ponikowac i miec stres.strasznie nerwowa.ze dziecka nie zaakceptuje go bo jest nie chciane (wpadka)

ahimsa - 29.05.2007 20:24

Tu na forum już były historie i każda skończyła się dobrze:)
Normalne, że się boisz.
Ale wierzę, że jak zobaczysz swoje dziecko, to będziesz już wiedziała, że inaczej być nie mogło:)

kokcio - 29.05.2007 20:40

ale u mnie jest inaczej ja go niechce i mam zamiar go usunac bez wiedzy chlopaka bo on o niczym nic nie wie i sie ni dowie niechce dziecka i juz

Yazzi - 29.05.2007 20:42

to trzeba było o tym wczesniej pomyslec!!!!!!!!!!!

K&M

23.03.07

Jumo - 29.05.2007 20:50

W odpowiedzi na:

ale u mnie jest inaczej ja go niechce i mam zamiar go usunac bez wiedzy chlopaka bo on o niczym nic nie wie i sie ni dowie niechce dziecka i juz

po jaką cholerę się wogole odzywasz w takim razie?
czego oczekujesz?
pocieszenia?
wskazówki?
potępienia?
rady?
o co ci chodzi?

kokcio - 29.05.2007 20:52

przypadki sie zdarzaja kazdemu

Yazzi - 29.05.2007 20:58

nie rozumiem po co tu piszesz?
oczekujesz współczucia??

K&M

23.03.07

kokcio - 29.05.2007 21:03

po prostu chce wiedziec co zrobic bo sie boje miec to dziecko

errol - 29.05.2007 21:12

Wiele kobiet, które planują ciąże w pierwszej fazie ciąży odrzucają dziecko i boją sie, ze sobie nie poradzą, co dopiero w twoim wypadku zrozumiałe jest jak bardzo sie boisz i jak bardzo nie chcesz, tylko w tej chwili twoje nastawienie do tej ciąży jest czysto emocjonalne i jeszcze pod wpływem hormonów, porozmawiaj najpierw z rodzicami, potem z chłopakiem jeśli to mozliwe, daj sobie chile i postaraj sie nie podejmować decyzji pod wplywem emocji, bo takich decyzji najcześciej sie bardzo żaluje, co do chlopaka to w połowie jego robota wiec chyba ma prawo wiedzieć, a co do 19 mających dziecko z wpadki to znalam niejedną i z perspektywy czasu nigdy nie załowały swoich decyzji a wszystko tak jak pisala ahimsa skończylo się dobrze. Jeszcze jedno jak sie spojrzy na początku ciąży na to co nam się wydaje ona za soba niesie to bez wątpienia jest to przerażające, ale potem stopniowo odkrywamy, ze dziecko nie tylko nam zabiera (np. naszą swobodę, wolność itd.) ale również daje.
pozdrawiam i powodzenia, jakąkolwiek decyzję podejmiesz

[obrazek]tickers.TickerFactory.com/ezt/d/1;20724;19/st/20070924/dt/6/k/7d34/preg.png[/obrazek]

kokcio - 29.05.2007 21:21

dziekuje za dobra wiadomosc zastanowie sie nad tym i masz chyba racje

Olinja - 29.05.2007 22:00

pisze do Ciebie na gg ponieważ napisałaś do mnie

moze odpowiesz

Jonatan

Olinja - 29.05.2007 22:09

dopisałam jeszcze cos
życzę powodzenia i... nie rób tego sobie

Jonatan

ahimsa - 29.05.2007 22:59

Dokładnie! i też zmienia się świadomość i nastawienie w miarę wzrostu ciąży.
Teraz może się to wydawać nie do ogarnięcia...ale z perspektywy czasu wszystko wygląda inaczej.
Dziecko to nie koniec świata, choć niektórym trudno to od razu pojąć:)

iMat2,7l

agaja - 30.05.2007 07:47

Małesprostowanie, w 1 tygodniu nie wiedziałaś że jetses w ciazy. Jesli okres ci sie spóźnił o tydzien, to prawdopodobnie jetseś w 5 tc. wpisz w google kalendarz ciazy lub zajrzyj tudo działuz e zdjeciami dzieic w łonie i zobaczysz,z e dizecko twoje to nei ejst jakiś zlepek komórek. i dziewczyny maja racje, na początku każd akobieta mysli,z e sobie nie poradzi, nawet ta, która dziecko planuje.
Trzymaj sie i nie daj sie.
Pozdrawiam Aga 17 tc

kika27 - 30.05.2007 15:52

Co prawda mam troszkę więcej lat niż ty, ale doskonale wiem co czujesz. Jestem w 30tc. Moje maleństwo w ogóle nie było planowane (z medycznego punktu widzenia było to bowiem niemożliwe). Ojca dziecka musiałam poinformować e-mailem, bo nie było w kraju. Przyzwyczajenie jego i mojej rodziny do tej myśli zajęło mi prawie 4 miesiące. Zapytał czy myslałam o innych rozwiązaniach - aborcja, adopcja.... Dla mnie pomimo mego przerażenia i obaw czy sobie dam radę (również finansowo, może jako samotna matka) (przecież całe moje życie ma się zmienić, właśnie zaczęłam nową pracę, ojciec dziecka jest sporo starszy i raczej nigdy formalnie nie będziemy mogli stworzyć dla Małej rodziny), nie było innej opcji, że będę mamą. Łzy,histerie, samotność (bez akceptacji rodziny i zdala od ukochanego faceta przez kilka miesiecy), ataki depresji....
ale ktoś mi powiedział:
PAMIĘTAJ, ŻE COKOLWIEK SIĘ WYDARZY I JAKKOLWIEK POTOCZY SIĘ TWOJE ŻYCIE - JUŻ NIGDY NIE BĘDZIESZ SAMA!!!!

I nie jestem: czekamy razem na naszą Amelkę, przyszła babcia juz się wpisuje na dyżury opiekowania się nią, ciąża problemowa, więc leżę od marca ale nic mi nie zastąpi tego, jak dowiedziałąm się, że będę miała córkę, jak zobaczyłam jak mruga oczkami, jak kopie i przewraca się że aż mój brzusio faluje.

Najpierw było : O Boże jestem w ciązy... później" O Boże będę mamą"... później " O boże będę miał dziecko"... później " Będziemy mieli dziecko"... później " Bęęęęędziemy mieli dziecko :-)!... teraz " już za 75 dni urodzi się nasza mała Amelka:-) - ciekawe do kogo będzie podobna i pewnie będzie miała niezły temperamencik po rodzicach:-)"

Nadal się boję, jak każda przyszła matka. Ale moja Amelka choć wcale niechciana od początku już jest najbardziej kochanym dzieckiem na świecie (przepraszam wszystkie koleżanki z forum, ale wiecie co mam na myśli).

Nie rób głupich rzeczy, ja też miałam chwile zwątpienia, ale nie mogłabym spojrzeć w lustro już chyba do końca życia.

Będziesz Mamą a to, że masz 19 lat w tym akurat gronie Cię nie wyróżnia - bo tutaj nie jest ważny nasz wiek, tylko to, co nosisz pod sercem... a reszty można się nauczyć (podobno....wszyscy mi tak przynajmniej mówią i ja w to wierzę)

KikaEdited by kika27 on 2007/05/30 16:11.

Nikusia21 - 30.05.2007 17:30

witam ja mam 21 lat i jestem w 5 ciazy i jestem z tego zadowolona, a na twoim miejscu bym nie usuneła nigdy w zyciu! bo wiem ze wiadomo, jak urodzi dziecka to bardzo pokochasz swoje dziecka, a dziecko pokocha cie. wiec nawet moje kolezanki 4 osobami miały niepełneletnie aż dwie były najmłodsze 16 lat, a trzecia 17 a czwarta 18 i na poczatku one chcialy decytowac usunac lub do adopcji a ja ich namowila aby nie robiły takie głupie rzeczy, i fakt ze bardzo mnie po dziekowały za to ze ich radzilam, po urodzeniu i tak strasznie sa szczesliwe a dwoma osobami nie maja chlopaka czyli ojca dziecka ale ma alimenty. no i teraz juz maja pelnoletnie wiem ze to było 2 lata temu sie zdarzały ze były 4 osobami zaszły ciaze w jednym szkole. a to były nieplanowane ciaza.(wpadka) na poczatku przezywały i jak reakcji rodzice i rodzice ich pomagaja, ciesza sie ze przyszli na swiat, przeciez dziecko jest niewinne i bezobronne.A one tak nie żałują że urodziły dziecka.

Więc pomysł sobie i masz jeszcze trochę czasu, i zastanów się co robisz.

Wiec Teraz Serca Mam Dwa (19 tc)Edited by Nikusia21 on 2007/05/30 17:36.

Yazzi - 30.05.2007 21:24

pięknie to napisałaś :-)

życzymy dużo szcześcia i łatwego porodu.

powodzonka!

K&M

23.03.07

elisabeth73 - 30.05.2007 23:42

Próbuję cofnąć się pamięcią do okresu, gdy miałam 19 lat, czyli 15 lat temu. Próbuję przypomnieć sobie jaka byłam, co robiłam, co czułam i jakie miałam plany. Kończyłam wtedy liceum, a planach miałam studia, cały świat stał przede mną otworem. Gdyby wtedy przytrafiła mi się ciąża to pewnie myślałabym tak samo jak ty i zastanawiałabym się nad aborcją, ale.....ciąża się mi nie przytrafiła, bo życie płciowe rozpoczęłam dopiero w wieku lat 20. I nawet póżniej świadomość ciąży (i nie tylko) zawsze mi gdzieś towarzyszyła, pomimio tego, że zawsze się zabezpieczałam. No ale przecież "wypadki się zdarzają". Patrząc z perspektywy tych 15 lat doświadczeń, dziś wiem, że dziecko bym zachowała i szukałabym wszelkich sposobów, żeby sobie poradzić z jego wychowaniem. Przede wszystkim poprosiłabym o pomoc kogoś starszego (rodziców, dziedków kuzynostwo...itp), kogoś kto służyłby mi swoją radą i doświadczeniem. I wspólnie z tą osobą (osobami) ustaliłabym w czym i jak konkretnie mogą mi pomóc w opiece i wychowaniu dziecka. Tylko, żeby to zrobić trzeba się wyciszyć i spróbować pomyśleć logicznie, bez emocji i z dystansem. Mnie zawsze taki dystans do samej siebie pomagał. Spróbuj, może i Tobie pomoże. Pozdrawiam i życzę "właściwej" decyzji.

elisabeth i Szymek (11.08.07)

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

slaveofficial.keep.pl

"cowboy,mama,i,cowboy,corka.php">Cowboy mama i cowboy córka :) "ile,planujecie,karmic,karmicie,karmilyscie.php">ile planujecie karmić/karmicie/karmiłyście piersią "tempo,rozwoju,a,sposob,karmienia,cos,oprocz.php">Tempo rozwoju a sposób karmienia (coś oprócz cyca) "czy,mozna,na,cellulit,krem,z,kofeina,jesli.php">czy mozna na cellulit krem z kofeina jesli karmie "jak,dlugo,trwa,karmienie,waszych,pociech.php">Jak długo trwa karmienie Waszych pociech? "karmienie,drugiego,malucha,przy,pierwszym.php">Karmienie drugiego malucha przy pierwszym "pomozcie,mi,opory,psychiczne,przed,karmieniem.php">pomozcie mi - opory psychiczne przed karmieniem "jak,zakonczyc,lub,ograniczyc,nocne,karmienia.php">Jak zakończyć lub ograniczyć nocne karmienia "chyba,powoli,konczy,sie,karmienie.php">Chyba powoli kończy się karmienie.... "sens,dyskusji,o,sposobie,karmienia.php">sens dyskusji o sposobie karmienia

Pokrewne

. : : .

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL